Overslaan en naar de inhoud gaan

Een gedicht van een mama

Ik heb gedanst door de straten 

Gezongen op de daken

En vandaar gesprongen naar de wolken

Ik heb gelegen in een wei vol margrietjes

En er rozen geplukt die er helemaal niet stonden

Ik heb gevochten tegen draken

Ik heb een beer honing zien eten uit de zon

Ik heb vliegen gevangen

30 miljoen schapen geteld

Ik heb bergen verzet

Aardkluit per aardkluit

Om de echo te vinden

Van mijn hart

 

Dat klopte in een taal

Die ik zelf niet verstond

Bij elke berg die ik verzette

Klonk in de verte weer een nieuwe echo

Ik heb geploeterd door de modder

Die mijn tranen zelf hadden gemaakt

En daarin parels gevonden

Ik heb de grond voelen wegschuiven

En gemerkt dat ik kon vliegen

Gedragen door een warme wind

Die ik al die tijd heb gevoeld

Op mijn huid en zelfs eronder

 

Hij bracht de echo mee

En blies hem in mijn oren

Recht naar binnen

Waar ik wachtte tot ik ons had gevonden

Nu kan ik mijn vleugels spreiden

Uit het nest

En vliegen

En af en toe de warme lucht door mijn vleugels voelen

Terwijl ik vlieg

En vlieg

En vlieg

Dwars door de regenboog