Een gedicht van een mama
Ik heb gedanst door de straten
Gezongen op de daken
En vandaar gesprongen naar de wolken
Ik heb gelegen in een wei vol margrietjes
En er rozen geplukt die er helemaal niet stonden
Ik heb gevochten tegen draken
Ik heb een beer honing zien eten uit de zon
Ik heb vliegen gevangen
30 miljoen schapen geteld
Ik heb bergen verzet
Aardkluit per aardkluit
Om de echo te vinden
Van mijn hart
Dat klopte in een taal
Die ik zelf niet verstond
Bij elke berg die ik verzette
Klonk in de verte weer een nieuwe echo
Ik heb geploeterd door de modder
Die mijn tranen zelf hadden gemaakt
En daarin parels gevonden
Ik heb de grond voelen wegschuiven
En gemerkt dat ik kon vliegen
Gedragen door een warme wind
Die ik al die tijd heb gevoeld
Op mijn huid en zelfs eronder
Hij bracht de echo mee
En blies hem in mijn oren
Recht naar binnen
Waar ik wachtte tot ik ons had gevonden
Nu kan ik mijn vleugels spreiden
Uit het nest
En vliegen
En af en toe de warme lucht door mijn vleugels voelen
Terwijl ik vlieg
En vlieg
En vlieg
Dwars door de regenboog